14 enero 2008

ANTITESIS DE LA VIDA

Justo ahora que su carrera literaria iba a emprender el vuelo más firme de su vida, él se ha ido antes...

movias el arte a cada compás.

¡Gracias de corazón por todo!

Un abrazo allá dónde estes y otro para tu familia.

ANA


10 comentarios:

Anónimo dijo...

Querida Ana, no sabes cuanto lamento lo ocurrido, me imagino como te sientes,aparte la pena de no enterarte de su muerte a tiempo.Se que te ilusionaba mucho ese proyecto que el te ofreció, pero estoy segura que te apareceran otros, igual o mejores, tu forma de escribir no pasa desapercibida a quien la lee. A él que esté en un mundo mejor que este y que allí haga disfrutar con sus lecturas a los que le acompqñen. Para ti todeo mi cariño. Pepi.

Bea dijo...

Como te dije en el email, me dio mucha pena. La vida no es siempre justa. Bueno ahora sólo queda echar hacia delante y recordarle como lo que era un buen hombre.
Un besazo mi niña!!!

Anónimo dijo...

Siempre he oido que "cuando la vida te cierra una puerta en otro lugar te abre una ventana". Esta frase hasta hace bien poco pensé que era una cosa de las que se dicen por decir, ahora puedo decir que es una certeza. Por la calidad de persona que eres y por tener tus sueños siempre reforzados con sonrisas sólidas otra persona se fijará en tus palabras escritas....

Pero la vida tiene sus jugadas escondidas y ha hecho concidir dos hechos simbólicos para tí y la pérdida de esta persona.... lo siento, ante todo por la persona que ha fallecido y después por la tristeza que eso te causa a tí....

También sé que, aun la tristeza, pintas con tus palabras frases increibles y muy dulces.

Recibe un abrazo de ternura Ana de alguien que en la distancia ESTÁ CERCA.

Inma.

Unknown dijo...

Ana lamento mucho el momento que pasas, sobre todo porque hay pérdidas que cuestan asumir, o quizá no se asuman nunca.
Desde aqui te envió todo mi cariño y sobre todo un abrazo enorme, para darte fuerzas.

Esther dijo...

¡Qué injusto!

Pero, has tenido suerte de tener un gran maestro a tu lado.

Bueno... ...ahora, no queda más que seguir adelante, por él y por ti, y ser feliz. Unos se irán pero, ¿quién quedará por conocer? Seguro que hay personas y personas maravillosas por conocer y otras que siguen a nuestro lado.

Un saludito.

cieloazzul dijo...

Ufff Ana, que tremendo...
pero seguramente él te ha dejado una luz para continuar preservando su nombre y sus intenciones...
estoy segura !
te abrazo...
que en Paz descanse..

Unknown dijo...

Esto es lo más triste que he leído desde hace algún tiempo. La vida a cada momento nos enseña el misterio de la muerte... nuestra única certeza. Siento mucho lo ocurrido aun sin conocer a ambos, la tragedia humana siempre ha de conmovernos.
Gracias por tu comentario en mi blog. Yo también espero que puedas visitar México algún día porque vale mucho la pena. YO conozco España estuve entre otros en Valencia, se me hace una ciudad encantadora.
Seguiremos encontrandonos por este pequeño mundo.

Maribel dijo...

Querida Ana...acabo de regresar a tu recien descubierto (por mí) blogg y he leído esta entrada tuya. Sinceramente siento lo ocurrido, pero...la vida es así :-(
Te mando un abrazo muy grande, y...ánimo.
Maribel~~

Lluvia dijo...

HOla anonimo, me refiero a MAESTRO como un simil de EJEMPLO A SEGUIR. Por la convicción de creer siempre en sus sueños:escribir.

Es ahi a lo que me referia.

Joan dijo...

Hola teta!!
Perdonam x no entrar mai al teu blog i desconeixer tantes coses de tú solet.Senc moltíssim la perduda del teu company i mestre.Pero tin x segur que ell estarà sempre al teu costat i se sentirà orgullós de vore que continues ensenyant tot el art i el gran coret que tens.I tots els demés afortunats que te coneixém seguirém donant gràcies a la vida x compartir la nostra existencia en una persona tan meravellosa com tú teta.

Amb moltíssima estima:Joan